مطالبه اجتماعی  یا سوأل بی‌جواب؟

والی استان از رسانه‌ها می‌خواهد تا مدیرانی را که پاسخگو نیستند معرفی نمایند! این اقدام اگرچه پدیده تازه‌ای است که در گذشته نیز به‌رغم شعار اما چندان جایگاهی نداشته، بنابراین ممکن است امروز هم چندان استقبالی از آن نشود مگر آنکه این مقام مسئول ضمن بررسی نقدهای گذشته نزدیک حداقل طی یکسال اخیر در رسانه‌های مکتوب محلی و کشوری و به دست آوردن آمار و نمونه‌هایی از اینگونه مطالبات، نسبت به بررسی و به ثمر رساندن آن‌ها اقدام مقتضی صورت پذیرد تا دیگر اصحاب رسانه نیز دست‌به‌قلم شوند و از این طریق با متولیان امر همراهی نمایند که به‌راحتی بتوانند چالش‌های موجود را جستجو کنند و به‌سرعت مرتفع نمایند. البته و شاید آنچه تنها آنچه جایگاه محلی دارد به نحوی حل‌وفصل شود اما پیرامون معضلات کشوری تنها به توصیه و اصرار نمایندگان مردم نیازمند است که اکثر آن‌ها نیز به‌صورت یک انتقال نظر باقی و همچنان مسکوت می‌ماند و نمونه بارزی آن را می‌توان به نقل دو خبر به فاصله 5 اشاره نمود. مدیر آموزش‌وپرورش ناحیه پنج اصفهان در تاریخ 22/08/ 1397 به خبرگزاری موج اینگونه گفته است که «ناحیه ۵ یکی از بزرگترین نواحی استان اصفهان و دارای بیش از ۸۹ هزار جمعیت دانش‌آموزی است که درواقع مدارس آموزش‌وپرورش ناحیه پنج با تراکم بسیار بالایی اداره می‌شود. در مهرماه سال 96 سه واحد آموزشی در ناحیه پنج تخلیه شد و ما بیش از ۸۰۰ دانش‌آموز این سه مدرسه را در دیگر مدارس سازماندهی کردیم. ما امسال در ملک شهر چهار واحد آموزشی اضافه کردیم و به دلیل تراکم جمعیت دو واحد آموزشی در همان روز اول ۲ نوبته شدند» این روند طی سال‌های ۹۷، 99، ۱۴۰۰، 1401 و امروز یعنی 1402 به‌سرعت ادامه دارد و نگرانی‌ها پیرامون فرونشست، فرسودگی و درنهایت تخریب‌های خطرآفرین در واحدهای آموزشی این منطقه و دیگر نقاط استان که با نبود اعتبار به‌منظور تعمیرات بعضی از آن‌ها و به‌ناچار استفاده تا پایان سال تحصیلی مسئولان را ناگزیر خواهد کرد بعضی مدارس را در سال تحصیلی بعد یعنی 1402-1403 به‌صورت سه نوبتی اداره کنند که بالتبع بازده این آموزش به‌خوبی روشن است تا به‌گونه‌ای پازل کمرنگ شدن بخش پرورش هم کامل شود! امروز اکثریت بالاتفاق نگاه‌ها از تعلیم و تربیت به اقتصاد و سیاست متوجه شده و گرویده است؛ بنابراین نباید انتظار داشت وزارت متولی تعلیم و تربیت توان هیچگونه تحرکی را به‌جز انجام امور روزمرگی داشته باشد و به صورتی نیمی از روز را به سرگرم کردن نسل‌های آینده مشغول شود زیرا امید چندانی به توجه قوه قانون‌گذار برای تأمین نیازهای ضروری خود ندارد. اگرچه اولیاء دانش آموزان و خیران مدرسه‌ساز از چیزی کم نگذاشته و مانده‌اند تا نظام کل مجموعه را به آن‌ها بسپارد میزان این کم توجهی‌ها به حدی رسیده تا نمایندگان مجلس دولت را موظف کنند تا از اول سال ۱۴۰۲ به مساجدی که حداقل دو نوبت نماز جماعت یومیه در آن‌ها خوانده می‌شود کمک 100 میلیون تومانی اهدا شود. بر اساس این بند الحاقی به تبصره 19 دولت مکلف است در سال 1402 این کمک را به انجام برساند و سازمان تبلیغات اسلامی ترتیبات انجام این حکم را فراهم کند. منبع این اعتبار از 5 درصد بند ج تبصره یک این قانون است که برای اولویت امور فرهنگی و آموزش در نظر گرفته شده است! حالا که بسیاری از مدارس یک کلان‌شهر مطرح که لقب پایتخت فرهنگ و تمدن اسلامی را یدک می‌کشد. فرسوده و در حال تخریب یا فرونشست است و دانش آموزان آن با مخاطرات مختلف مواجه‌اند. اگرچه قرار است در آینده نزدیک سه نوبت در شبانه‌روز درس بخوانند اما حق با متولیان مساجدی است که دو نوبت نماز جماعت در آن برگزار می‌شود که خیران بسیاری در میان نمازگزاران هستند و می‌توانند این کمک 100 میلیون تومان را جبران کنند و اجازه دهند دولت رقم مذکور را به تعمیرات اساسی مدارس اختصاص دهد تا به‌ناچار چند هزار دانش‌آموز دیگر به جمع ترک تحصیل‌ کرده‌های حاصل از هجوم ویروس کرونا اضافه نشود. باور داشته باشیم جامعه بزرگ فرهنگی کشور چه از دانش‌آموز، دانشجو، معلم و استاد گرفته و چه آن‌هایی که برای ادامه تحصیل فرزندان خود از نان شب فاکتور می‌گیرند و مستحق‌تر از مساجدی هستند که از سوی آحاد جامعه مسلمان کشور همیشه و در همه حال حمایت اقتصادی شده و خواهند شد.
ادامه دارد